ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ 2015
Πρὸς τὸν Ἱερὸν Κλῆρον,
καὶ τὸν εὐσεβῆ λαὸν τῆς καθ᾽ ἡμᾶς Ἱερᾶς Μητροπόλεως
«Μυστήριον ξένον ὁρῶ καὶ παράδοξον»
Ἀδελφοὶ καὶ Πατέρες
Χαίρετε ἐν Κυρίῳ πάντοτε.
Ἡ Γέννηση τοῦ Χριστοῦ εἶναι πανθαύμαστο γεγονὸς ποὺ ὑπερβαίνει τὴν ἀνθρώπινη λογική. Δὲν εἶναι ἁπλῶς ἕνα θαῦμα ποὺ ἔγινε πάνω στὴ γῆ ἀπὸ προφῆτες καὶ ἁγίους, ὅπως π.χ. ἡ θεραπεία ἑνὸς λεπροῦ ἢ ἡ ἀνύψωση ἑνὸς παραλυτικοῦ ἢ καὶ ἡ ἀνάσταση κάποιου νεκροῦ, ἀλλὰ εἶναι ἕνα σημεῖο ποὺ ξεπερνᾶ τὴν ἀνθρώπινη λογικὴ καὶ προκαλεῖ τὸν ἀπέραντο θαυμασμό. Ὁ ἱερὸς Χρυσόστομος τὸ ἐπισημαίνει παραστατικὰ λέγοντας· «Τὸ γὰρ σημεῖον ἐκβαίνειν δεῖ τὴν κοινὴν ἀκολουθίαν καὶ τὴν τῆς φύσεως ὑπερβαίνειν συνήθειαν καὶ ξένον εἶναι καὶ παράδοξον», δηλ. τὸ σημεῖο ξεπερνάει τὶς κοινὲς συνήθειες τῆς ἀνθρωπίνης φύσεως. Ἡ γέννηση τοῦ Χριστοῦ ἔγινε «ἐκ Πνεύματος Ἁγίου καὶ Μαρίας τῆς Παρθένου». Ἡ ἐνσάρκωση τοῦ Λόγου τοῦ Θεοῦ εἶναι τὸ ἀνεπανάληπτο καὶ μοναδικὸ συμβὰν πάνω στὴ γῆ. Τί σημαίνει γιὰ μᾶς πὼς ὁ Θεὸς ἔγινε ἄνθρωπος;
Πρῶτα δείχνει τὴ μεγάλη ἀγάπη καὶ κηδεμονία ποὺ τρέφει ὁ Θεὸς γιὰ τὸν ἄνθρωπο. Ὅταν ἦλθε πάνω στὴ γῆ, δὲν πῆρε τὴ μορφὴ ἑνὸς ἀγγέλου ἢ ἀρχαγγέλου, ἀλλὰ τοῦ ἀνθρώπου. Τὸ πιὸ συγγενὲς πλάσμα μὲ τὸ Θεὸ ἦταν μόνον ὁ ἄνθρωπος. Προσέλαβε ὅλη τὴν ἀνθρώπινη φύση καὶ τὴν ἀνακαίνισε. Συναναστράφηκε τοὺς πάντες, ληστές, πόρνες, τελῶνες, ἀρρώστους καί δυστυχισμένους, μικροὺς καὶ μεγάλους, ἐπιφανεῖς καὶ ἄσημους, «οὐδαμοῦ ἐπαισχυνόμενος τὰ ἡμέτερα κακά», κατὰ τὸν πατερικὸ λόγο. Δὲν ντράπηκε ποὺ πῆρε τὴν ἀνθρώπινη φύση, παρὰ τὰ πολλά μας κακά. Ὁ Εὐαγγελιστὴς Ἱωάννης τὸ ἐπισημαίνει αὐτὸ γράφοντας· «... ὁ Λόγος σὰρξ ἐγένετο καὶ ἐσκήνωσεν ἐν ἡμῖν» (Ἰω. 1,14).
Μετά, ἐὰν μιλήσουμε πιὸ εἰδικά, θὰ λέγαμε πὼς ὁ γεννηθεὶς Κύριος ἔφερε στοὺς ἀνθρώπους τὰ ἀκόλουθα εὐεργετήματα. Πρῶτα ἔδιωξε ἀπὸ τὴν ψυχή μας τὸν φόβο καὶ τὴν ἀνασφάλεια. Πιὸ θαρρετὰ ἀντιμετωπίζουμε τὴ ζωή μας καὶ τὴν ἐξέλιξή μας πάνω στὴ γῆ. Μᾶς ἔκανε «ὑπὲρ ἁπάντων θαρρεῖν», κατὰ τὸν ἅγιο Χρυσόστομο. Θαρροῦμεν γιατὶ ἐξαφανίσθηκαν τὰ ἀρχαῖα κακά, ποὺ προῆλθαν ἀπὸ τὴν παράβαση τῆς ἐντολῆς τοῦ Θεοῦ, ἡ τυραννίδα τοῦ ἅδου σταμάτησε, ὁ διάβολος ἔπαυσε νὰ εἶναι κυριάρχης στὴ ζωή μας, ἡ ἀνθρώπινη φύση ὑψώθηκε σὲ θρόνο βασιλικό, ὁ Παράδεισος ἀνοίχθηκε καὶ πρῶτος πολίτης του ἔγινε ὁ ληστής, ἐνῶ ὁ θάνατος μόνον ὄνομα ἔχει, γιατὶ στερήθηκε τὴ δύναμή του. Ὁ Χριστὸς εἶναι γιὰ μᾶς ὁ «Ἐμμανουὴλ ὅ ἐστι μεθερμηνευόμενον, μεθ᾽ ἡμῶν ὁ Θεός» (Ματθ.1,23), δηλ. μαζί μας εἶναι ὁ Θεός.
Στὴ δημιουργία ὁ διάβολος γιὰ νὰ πλήξει τὸ Θεό, χρησιμοποίησε τὴ σάρκα, δηλ. τὴν Εὔα· ἀλλὰ καὶ ὁ Χριστὸς γιὰ νὰ συντρίψει τὸ κράτος τοῦ ἀντιδίκου, ἀνέλαβε τὴν ἀνθρώπινη σάρκα, ποὺ δανείσθηκε ἀπὸ τὴν Ὑπεραγία Θεοτόκο. Μὲ τὰ ὅπλα ποὺ μᾶς πολέμησε ὁ διάβολος μὲ τὰ ἴδια ὅπλα μᾶς ἔσωσε ὁ Θεός. Ἔγινε μὲ μᾶς παρομοιοπρόσωπος, «ἵνα τῷ λείποντι μείζονα δῷ τὴν χάριν», δηλ. στὸ λειψὸ νὰ δώσει μεγάλη χάρη. Ἡ ἁμαρτωλὴ ἀνθρωπότητα ἔγινε Θεοῦ κοινωνός, κατὰ τὸν Κύριλλο Ἱεροσολύμων. Ἐπλεόνασε ἡ ἁμαρτία, ἀλλὰ καὶ «ὑπερεπερίσσευσεν ἡ χάρις» (Ρωμ. 5,20).
Ἔχοντες ὅλα αὐτὰ κατὰ νοῦν καὶ βλέποντας τὰ συμβαίνοντα πάνω στὴ γῆ, στὴν πατρίδα μας καὶ γύρω μας, τί διαπιστώνουμε; Ἐνῶ ὁ Χριστὸς ἦλθε γιὰ νὰ μᾶς ἀνακαινίσει καὶ νὰ μᾶς κάνει ὅλους ἀδέλφια καὶ μέλη τῆς Ἐκκλησίας καὶ πολῖτες τοῦ Παραδείσου, οἱ ἄνθρωποι διαφορετικὰ ἐνεργοῦν καὶ σκέπτονται. Σὲ πάρα πολλὰ ἔθνη ὑπάρχει ἡ ἀντίληψη νὰ ἐπικρατεῖ ὁ ἰσχυρός, τὸ δίκαιο τοῦ ἰσχυροτέρου. Πόλεμοι γίνονται, ἀπειλὲς ἐκτοξεύονται, φόβοι καταστροφῶν ἀναπτύσσονται, κρίσεις οἰκονομικὲς καὶ ἠθικὲς ποὺ μαστίζουν πλῆθος ἀνθρώπων ἐπικρατοῦν, ἀποστασίες ἀπὸ τὴν χριστιανικὴ ζωὴ καὶ ἀλήθεια παρουσιάζονται. Δὲν ἐπικρατεῖ ἡ εἰρήνη καὶ ἡ ἀγάπη ποὺ ἔφερε ὁ Χριστὸς στὸν κόσμο.
Ἀκόμη καὶ μέσα στὴν Ἐκκλησία οἱ πιστοὶ εἶναι μουδιασμένοι. Τὸ πνεῦμα τῆς δειλίας ἔχει καταλάβει πολλοὺς ἀνθρώπους. Ἐξαιτίας τῆς ἁμαρτίας ψυχράνθηκε ἡ ἀγάπη τῶν πιστῶν. Ἐνῶ τὸ αἷμα τοῦ Χριστοῦ εἶναι ἡ ζωὴ τῶν ἀνθρώπων, ἐμεῖς ἐλπίζουμε στὰ χρήματα καὶ τὰ προγράμματα τῶν οἰκονομικῶν ἐπιχειρήσεων. Λείπει ἀπὸ πολλοὺς ἡ πίστη πὼς ὁ Χριστὸς εἶναι ὁ «Ἐμμανουήλ».
Σὲ τούτη τὴν τραγικὴ κατάσταση ἡ μόνη μας ἐλπίδα εἶναι ἡ Ἐκκλησία, δηλ. ὁ Χριστὸς ὁ παρατεινόμενος εἰς τοὺς αἰῶνας. Νὰ μὴν ἀποκάμνουμε, ἀλλὰ νὰ ἐλπίζουμε στὸ ἔλεος τοῦ Θεοῦ. Ἡ θεία Εὐχαριστία νὰ ζωογονεῖ τὴν ὕπαρξή μας. Τὸ ἔθνος μας θὰ εἶναι πιὸ δυνατό, ὅταν εἶναι συνδεδεμένο μὲ τὴν Ἐκκλησία.
Ὡς Ἐπίσκοπος καὶ Πνευματικὸς πατέρας τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως Ἐδέσσης, Πέλλης καὶ Ἀλμωπίας εὔχομαι σὲ ὅλους σας, κληρικοὺς καὶ κοσμικούς, ἄρχοντας καὶ ἀρχομένους, ἐπιφανεῖς καὶ ταπεινούς, ἡ χάρη τοῦ Ἐνσαρκωθέντος Ἰησοῦ νὰ συνοδεύει καὶ νὰ κατευθύνει τὴ ζωὴ καὶ τὰ ἔργα σας.
Ἀδελφοί μου, χαίρετε, εἰρηνεύετε καὶ ὑγιαίνετε.
Πρὸς Θεὸν εὐχέτης σας
Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ
† Ὁ Ἐδέσσης, Πέλλης καὶ Ἀλμωπίας ΙΩΗΛ
