Δημοσιεύεται για πρώτη φορά από την Ι. Μητρόπολη Εδέσσης, Πέλλης και Αλμωπίας η ευχή του Σεβ. Μητροπολίτου Εδέσσης, κ. Ιωήλ, «ΕΙΣ ΧΕΙΡΟΘΕΣΙΑΝ ΑΡΧΙΜΑΝΔΡΙΤΟΥ ΥΠΗΡΕΤΟΥΝΤΟΣ ΕΙΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΙΚΗΝ ΔΙΑΚΟΝΙΑΝ ΕΝ Τῼ ΚΟΣΜῼ».
Η ευχή αυτή συνετέθη κατόπιν προτροπής του Μακαριωτάτου Αρχιεπισκόπου Αθηνών και πάσης Ελλάδος κ. Ιερωνύμου και εγκρίθηκε από την Ιερά Σύνοδο της Εκκλησίας της Ελλάδος με την παραγγελία να χρησιμοποιείται στις χειροθεσίες κληρικών που διακονούν εν τω κόσμω (βλ. σχετική Εγκύκλιο).
Σημειώνεται ότι η ανάγκη συνθέσεως της ευχής αυτής προέκυψε, επειδή το περιεχόμενο της προϋπάρχουσας ευχής χειροθεσίας Αρχιμανδρίτου του ι. Ευχολογίου συνδέεται με ιερομονάχους που εγκαταβιούν σε ιερά μονή και όχι με αγάμους κληρικούς που διακονούν στον κόσμο.
ΕΥΧΗ ΕΙΣ ΧΕΙΡΟΘΕΣΙΑΝ ΑΡΧΙΜΑΝΔΡΙΤΟΥ
ΥΠΗΡΕΤΟΥΝΤΟΣ ΕΙΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΙΚΗΝ ΔΙΑΚΟΝΙΑΝ ΕΝ ΤΩι ΚΟΣΜΩι
Ποιήμα τοῦ Σεβασμιωτάτου ΜητροπολίτουἘδέσσης, Πέλλης καί Ἀλμωπίας κ. Ἰωήλ
Κύριε Ἰησοῦ Χριστέ ὁ Θεός ἡμῶν, ὁ Ἀρχηγός τῆς σωτηρίας ἡμῶν (Ἑβρ. 2,10), ὁ πανσόφως εἰπών «ὁς ἐάν θέλῃ ἐν ὑμῖν μέγας γενέσθαι, ἔσται ὑμῶν διάκονος», ὁ Παῦλον ἐμπνεύσας τόν Ἀπόστολόν Σου γράψαι πρός τόν μαθητήν αὐτοῦ Τιμόθεον «οἱ καλῶς προεστῶτες πρεσβύτεροι διπλῆς τιμῆς ἀξιούσθωσαν, μάλιστα οἱ κοπιῶντες ἐν λόγῳ καί διδασκαλίᾳ» (Α΄ Τιμ. 5,17), «ὁ πρῶτος ἐξ ἀναστάσεως» (Πραξ. 26, 23), «τό ἄλφα καί τό ὠμέγα» (Ἀπ. 1,8) τῶν ἀνθρώπων, ὁ βεβαιώσας ἀπαρατρέπτως ὅτι «πᾶς ὅς ἀφῆκεν οἰκίαν ἤ ἀδελφούς ἤ ἀδελφάς ἤ πατέρα ἤ μητέρα ἤ γυναῖκα ἤ τέκνα ἤ ἀγρούς ἕνεκεν τοῦ ὀνόματός μου, ἑκατονταπλασίονα λήψεται καί ζωήν αἰώνιον κληρονομήσει» (Ματθ. 19,29), ὁ ἐπαινέσας τόν πολλαπλασιάσαντα τά δοθέντα αὐτῷ τάλαντα λέγων· «ἐπί ὀλίγα ἧς πιστός, ἐπί πολλῶν σε καταστήσω» (Ματθ. 25, 21), αὐτός, Πανάγιε Δέσποτα, δός τήν χάριν Σου τήν ἐπουράνιον τῷ δούλῳ Σου (τῷδε) ὄντι Ἱερομονάχῳ, καί χάρισαι αὐτῷ τήν τιμήν, τό ὄνομα, τήν ἀξίαν καί τήν περιωπήν τοῦ Ἀρχιμανδρίτου τῆς Ἱερᾶς Ἀρχιεπισκοπῆς (ἤ Μητροπόλεως) ἡμῶν. Οὗτος, Κύριε, ὑπέρ πάντα καί πάντας ἠγάπησεν τό τίμιόν Σου Ὄνομα, καί ἑαυτόν παρέδωκεν ὑπέρ τῆς Σῆς δόξης καί εὐκλείας, ἀποῤῥίψας τά γεηρά καί ἐπίκηρα τοῦ ματαίου βίου τούτου.
Δός αὐτῷ σύνεσιν ἐν πᾶσι, ταπείνωσιν ἀληθῆ, πνεῦμα διακονίας καί θυσίας ὑπέρ τῶν πιστῶν καί θεοφιλῆ ὑπακοήν ἐν τοῖς παραγγέλμασι τῆς Ἐκκλησίας, ἵνα δοξάζηται δι’ αὐτοῦ τό πάντιμον καί μεγαλοπρεπές Ὄνομά Σου, σύν τῷ Ἀνάρχῳ Σου Πατρί καί τῷ Παναγίῳ καί Ἀγαθῷ καί Ζωοποιῷ Σου Πνεύματι, νῦν καί ἀεί καί εἰς τούς αἰῶνας τῶν αἰώνων.
