Πρὸς τὸν εὐσεβῆ Κλῆρο καὶ τὸν εὐλαβῆ
λαὸ τῆς καθ᾿ ἡμᾶς Ἱερᾶς Μητροπόλεως
Ἀδελφοὶ καὶ Πατέρες,
Χριστὸς Ἀνέστη
«Ἐδόθη μοι πᾶσα ἐξουσία ἐν οὐρανῷ καὶ ἐπὶ γῆς»
(Ματθ.
28, 20)
Ὁ ἀναστὰς Κύριος Ἰησοῦς Χριστὸς μετὰ τὴν ἔγερσή Του ἀπὸ τὸν τάφο ἦταν ἀναμφισβήτητα ὁ κυριάρχης οὐρανοῦ καὶ γῆς. Ἡ θεωθεῖσα ἀνθρώπινη φύση Του ἑνωμένη μὲ τὴν θεότητά Του ἐξουσίαζε τὸν οὐρανό, τὴν γῆ καὶ τὰ καταχθόνια. Μπορεῖ νὰ τὸν εἶδαν πάνω στὸν Σταυρὸ νὰ ὀδυνᾶται ὡς ἄνθρωπος, ἀλλὰ ἦταν «πανσθενουργός», ὅπως λέγει τὸ τροπάριο τοῦ κανόνος τοῦ ὄρθρου τοῦ μεγάλου Σαββάτου. Βέβαια πολλὲς φορὲς πρὶν φτάσει στὸν Σταυρικὸ θάνατο εἶχε δείξει δείγματα τῆς μεγάλης καὶ παντοδυνάμου ἰσχύος Του, ὅταν ἐξουσίαζε τοὺς ἀνέμους καὶ τὴν φύση· «...διεγερθεὶς ἐπετίμησε τῷ ἀνέμῳ καὶ εἶπε τῇ θαλάσσῃ, Σιώπα, πεφίμωσο· καὶ ἐκόπασεν ὁ ἄνεμος καὶ ἐγένετο γαλήνη μεγάλη»[1]. Ἐπίσης, ἐδίδασκε τοὺς ἀνθρώπους «ὡς ἐξουσίαν ἔχων» καὶ ὄχι σὰν τοὺς γραμματεῖς καὶ τοὺς φαρισαίους[2]. Εἶχε τὴν ἐξουσία νὰ συγχωρεῖ ἁμαρτίες, νὰ διώκει δαιμόνια, νὰ δίδει χαρίσματα στοὺς Ἀποστόλους ἰαμάτων καὶ «πατεῖν ἐπάνω ὄφεων καὶ σκορπίων καὶ ἐπὶ πᾶσαν τὴν δύναμιν τοῦ ἐχθροῦ»[3].
Στὸν καιρὸ τοῦ πάθους Του ἔδειξε πολλὲς φορὲς τὴν ἐξουσία Του. Ἀπεκάλυψε στοὺς μαθητές Του πὼς ὁ οὐράνιος Πατέρας Του τοῦ ἔδωκε τὴν ἐξουσίαν «πάσης σαρκός»[4].
Μετὰ τὴν Ἀνάστασή Του, λέγει ὁ ἀπόστολος Παῦλος, «ὑπέταξε τὰ πάντα ὑπὸ τοὺς πόδας αὐτοῦ»[5].
Εἶναι «ὁ Κύριος τῶν Κυρίων καὶ Βασιλεὺς βασιλέων»[6].
Κατὰ τὸν ἱερὸ Χρυσόστομο ἡ ἐξουσία τοῦ Χριστοῦ δὲν εἶναι καταδυναστευτική, ἀλλὰ κηδεμονική. Μὲ τὴν δύναμή Του ἐγείρει τοὺς πεπτωκότες ἁμαρτωλούς, ἐπιστρέφει τοὺς πλανεμένους στὴν ἐκκλησία, ζωογονεῖ τοὺς νεκρούς. Ἡ βασιλεία τοῦ Χριστοῦ εἶναι βασιλεία πάντων τῶν αἰώνων[7].
Ἔχει τὴν ἴδια ἐξουσία καὶ δύναμη μὲ τὸν Πατέρα. Εἶναι Κύριος τοῦ παντός. Εἶναι ἡ αἰτία ὅλων τῶν δημιουργημάτων.
Πολὺ καλὰ φαίνεται ἡ εὐεργετικὴ ἐξουσία τοῦ Χριστοῦ στὸ πασίγνωστο τροπάριο τῆς Ἀναστάσεως, «Χριστὸς Ἀνέστη ἐκ νεκρῶν, θανάτῳ θάνατον πατήσας καὶ τοῖς ἐν τοῖς μνήμασι ζωὴν χαρισάμενος».
Κατέλυσε τὸ
βασίλειο τοῦ
ᾅδου καὶ ἔδωσε ζωὴ σὲ ὅλη τὴν κτίση.
Ἐὰν
συγκρίνουμε τοὺς
σημερινοὺς ἐξουσιαστὲς τῶν ἀνθρώπων μὲ τὸν Χριστό,
θὰ ἀπογοητευθοῦμε. Πάρα πολλοὶ κάνουν χρήση τῆς δυνάμεώς τους κακῶς. Περισσότερο ἐξυπηρετοῦν τὰ συμφέροντά τους καὶ λιγότερο τὶς ἀνάγκες τῶν ἀνθρώπων. Οἱ καταχρήσεις τῆς ἐξουσίας εἶναι φοβερές. Ἡ Ἐκκλησία προσεύχεται ὁ ἄνθρωπος νὰ μὴν ἀποκτήσει τὸ πάθος τῆς φιλαρχίας. Κλοπές, ἐγκλήματα, κατάργηση
θεσμῶν, πρωτεῖα πάσης φύσεως, πολιτικὰ καὶ θρησκευτικά,
διεγείρουν τοὺς
ἀνθρώπους ἐναντίον τῶν ἄλλων. Ἐπικρατεῖ στὸν κόσμο τὸ «δίκαιον τοῦ ἰσχυροτέρου». Τὸ ρητόν, «Ὁ θάνατός σου ἡ ζωή μου» εἶναι τὸ ἐπιδιωκόμενον πολλῶν. Ἀντίθετα, ὁ ἀναστὰς Κύριος λέγει πὼς ὅποιος θέλει νὰ εἶναι πρῶτος, νὰ εἶναι τελευταῖος. Ὁ Χριστὸς εὐεργετεῖ τοὺς ἀνθρώπους ἀπὸ τὴν ἀκαταμάχητη ἀγάπη πρὸς αὐτούς. Κανεὶς δέν θὰ ἐπικρατήσει στοὺς ἀνθρώπους στὸ τέλος παρὰ μόνον ὁ Χριστός. Περνᾶμε μιὰ δύσκολη κατάσταση μὲ τὸν ἐστεμμένο καὶ θανατηφόρο ἰό. Πολλοὶ βρῆκαν τὸν θάνατο ἐξ αἰτίας του. Μπορεῖ νὰ φαίνεται πὼς βασιλεύει, ἀλλὰ δέν «αἰωνίζει». Κάποια στιγμὴ θὰ καταργηθεῖ καὶ θὰ ἐπικρατήσει ἡ εἰρήνη τοῦ Θεοῦ.
Ὡς Ἐπίσκοπος τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως Ἐδέσσης,
Πέλλης καὶ Ἀλμωπίας εὔχομαι σὲ ὅλους σας, στοὺς ἱερεῖς καὶ τοὺς κοσμικούς, στοὺς ἄρχοντες καὶ τὸν λαό, ὑγεία ψυχῆς καὶ σώματος καὶ κάθε χαρά.
Ἀδελφοί μου ἀγαπητοὶ καὶ περιπόθητοι,
Χριστὸς Ἀνέστη! Ἀληθῶς Ἀνέστη!
Χαίρετε,
καταρτίζεσθε, εἰρηνεύετε καὶ ὑγιαίνετε!
Πάσχα 2020
Πρὸς Θεὸν εὐχέτης,
Ὁ Μητροπολίτης
† Ὁ Ἐδέσσης, Πέλλης καὶ Ἀλμωπίας ΙΩΗΛ
[1]. Μάρκ. 4, 31.
[2]. Ματθ. 7, 29.
[3]. Λουκ. 10, 19.
[4]. Ἰω. 17,2.
[5]. Ἐφ. 1, 22.
[6]. Ἀπόκ. 17, 14.
[7]. Ψαλ. 144, 13.
