Ο μακαριστός π. Νικόλαος γεννήθηκε στην Έδεσσα το έτος 1940. Στις 11 Απριλίου του 1963 χειροτονήθηκε διάκονος από τον Μητροπολίτη Εδέσσης και Πέλλης Διονύσιο στον Ι. Ναό της Αγίας Σκέπης και διακόνησε σε αυτόν και στον Ι. Ναό Αγίου Δημητρίου Εδέσσης. Το έτος 1964 αποφοίτησε από το Ανώτερο Εκκλησιαστικό Φροντιστήριο της Θεσσαλονίκης. Στις 4 Ιουλίου του 1965 χειροτονήθηκε πρεσβύτερος από τον Μητροπολίτη Εδέσσης Διονύσιο και τοποθετήθηκε ως εφημέριος στον Ιερό Ναό Αγίου Δημητρίου Εδέσσης. Το 1973 χειροθετήθηκε πνευματικός από τον Άγιο Καλλίνικο, Μητροπολίτη Εδέσσης, Πέλλης και Αλμωπίας και το έτος 1974 διορίσθηκε Εφημέριος στον Ι. Ναό Αγίας Σκέπης. Κατ᾿ ανάθεσιν του Αγίου Καλλινίκου ανέλαβε την επίβλεψη της ανεγέρσεως του Ιερού Ναού Αγίου Νεκταρίου Εδέσσης. Ο Μητροπολίτης Εδέσσης, Πέλλης και Αλμωπίας κ. Χρυσόστομος διόρισε τον π. Νικόλαο Προϊστάμενο του Καθεδρικού Ναού τον Δεκέμβριο του 1984 και στις 2 Ιουλίου του 1990 τον χειροθέτησε Πρωτοπρεσβύτερο.
Ο πατήρ Νικόλαος υπηρέτησε με αυτοθυσία την ενορία του μέχρι τις τελευταίες ημέρες της ζωής του. Ως ιερεύς ήταν πολύ προσεκτικός στην ζωή του, μετρημένος, τίμιος, ευθύς, γεμάτος αγάπη για όλους και πολύ φιλόξενος. Είχε ασάλευτη πίστη και πνεύμα αυτοθυσίας. Έχαιρε βαθιάς εκτιμήσεως και αγάπης από όλο τον κλήρο και τον λαό, όχι μόνο της πόλεως Εδέσσης αλλά και όλης της Μητροπόλεως καθώς και Επισκόπων, κληρικών, μοναχών και λαϊκών από όλη την Ελλάδα. Αποτελούσε υπόδειγμα χριστιανού οικογενειάρχη. Με την ευλαβεστάτη πρεσβυτέρα του Ελένη απέκτησαν πέντε τέκνα, τον Χριστόδουλο, την Νεκταρία, την Μαρία, την Ελισάβετ και την Αικατερίνα, τα οποία ανέθρεψαν εν παιδεία και νουθεσία Κυρίου. Ο υιός του Χριστόδουλος μάλιστα ακολούθησε το παράδειγμά του και έγινε και αυτός πολύτεκνος ιερέας και προϊστάμενος του Καθεδρικού Ναού. Κατά τα τελευταία έτη της ζωής του ο π. Νικόλαος δοκιμάσθηκε «ως ο Ιώβ». Μέσα σε μικρό χρονικό διάστημα ανεχώρησαν από τον βίο πρόωρα τρία από τα τέκνα του· η Μαρία, ο π. Χριστόδουλος και η Νεκταρία. Όλες αυτές τις φοβερές δοκιμασίες τις αντιμετώπισε ο αγνός λευίτης με πολλή πίστη στον Θεό, με σύνεση και υποδειγματική υπομονή. Το επί γης τέλος του επισφράγισε την επί γης μίμηση του σαρκί παθόντος και αναστάντος Κυρίου ημών Ιησού Χριστού. Αφού γεύθηκε το ποτήριο των θλίψεων, συναγάλλεται τώρα μετά των Αγίων, με τα πεφιλημένα του τέκνα και συλλειτουργεί με τον συνπρεσβύτερο υιό του ενώπιον του θρόνου της μεγαλωσύνης εν τοις ουρανοίς. Ας έχουμε την ευχή του.
