Ο ομιλητής διευκρίνισε αρχικά, ότι ιερωσύνη σημαίνει δια βίου άρση και λιτάνευση του Σταυρού του Χριστού. Ο κάθε κληρικός γίνεται συνκυρηναίος του ανθρώπου, στο πρόσωπο του οποίου βλέπει τον ίδιο τον Χριστό. Επίσης τόνισε, ότι ο ιερεύς οφείλει να επαγρυπνεί στις πνευματικές επάλξεις και να αντιμετωπίζει τους διάφορους πειρασμούς και τα εμπόδια, τα οποία θέτουν σε κίνδυνο το ποίμνιο από όπου κι αν προέρχονται, με προσευχή, ανύστακτο ενδιαφέρον και αγωνιστική διάθεση. Μάλιστα έκανε εκτενή αναφορά σε πολλές δυσκολίες ποιμαντικής φύσεως που αντιμετωπίζει κάθε κληρικός στην άσκηση της ιερατικής του διακονίας στην δύσκολη και ενίοτε επικίνδυνη εποχή που ζούμε.
Στο τέλος της Συνάξεως τέθηκαν ερωτήματα και αντηλλάγησαν πνευματικοί προβληματισμοί, ενώ ο Σεβασμιώτατος ολοκλήρωσε την Ιερατικη Σύναξη αναφερόμενος σε διάφορα διοικητικά θέματα και δίδοντας πατρικές παραινέσεις και ευχές ενόψει της Μ. Εβδομάδος και της Αναστάσεως.