Στο κήρυγμά του ο Σεβασμιώτατος τόνισε, ότι ο Σταυρός πριν από την Σταύρωση του Ιησού Χριστού υπήρξε σύμβολο θανάτου και ονειδισμού, γιατί ήταν ο τρόπος τιμωρίας των κακούργων. Και αυτή ήταν η επιδίωξη του Διαβόλου, να απαξιώσει το πρόσωπο του Χριστού μέσω του σταυρικού θανάτου. Όμως με τον Σταυρό άρχισαν τα θαύματα του Κυρίου. Έγινε όπλο κατά του Διαβόλου. Έγινε τιμιώτατο σύμβολο. Είναι χαρακτηριστικός ο λόγος του αγγέλου της Αναστάσεως προς τις Μυροφόρες: «Ἰησοῦν ζητεῖτε τὸν Ναζαρηνὸν τὸν ἐσταυρωμένον· ἠγέρθη, οὐκ ἔστιν ὧδε». Δηλαδή χρησιμοποίησε το γεγονός της Σταυρώσεως ως ιδιότητα του Χριστού. Στο εξής ο Σταυρός βρίσκεται σε μεγάλη υπόληψη. Ενώ ήταν κατάρα, μετά τον Χριστό έγινε ευλογία. Τον επικαλούμεθα. «Τὸν σταυρὸν τιμῶν... τὸν σταυρωθέντα τιμῶ», τόνιζε ένας εκκλησιαστικός συγγραφέας. Εμείς με το όνομα του Κυρίου και του Σταυρού Του θα πολεμήσουμε και θα σωθούμε. Ο Σταυρός δεν είναι απλό διακοσμητικό στοιχείο, αλλά είναι όργανο για να αντιμετωπίσουμε τις δυσκολίες και να κερδίσουμε την Βασιλεία του Θεού.
