Ο ομιλητής τόνισε την ανάγκη αναζωπυρώσεως της χάριτος για κάθε ιερωμένο σύμφωνα με την αποστολική και την πατερική διδασκαλία, για την οποία χρειάζεται προθυμία, προσοχή και νήφουσα καρδία. Το ποιμαντικό έργο αποτελεί κατά τον άγιο Γρηγόριο τον Θεολόγο τέχνη και επιστήμη ανώτερη από κάθε άλλην, αφού έχει σκοπό να καθοδηγήσει ανθρώπους στην θέωση. Για τον λόγο αυτόν, οι ποιμένες θα πρέπει να είναι κατά πολύ ανώτεροι από τους ποιμενομένους κατά την αρετή και την εγγύτητα προς τον Θεό. Θα πρέπει να βρίσκονται σε μία αδιάκοπη προσπάθεια πνευματικής τελειώσεως. Ο ποιμένας οφείλει να είναι έτοιμος να αντιμετωπίσει τα μεγάλα προβλήματα, όπως η ασθένεια και ο θάνατος καταφεύγοντας στην χάρη του Θεού, να δεχθεί τις κακουχίες, να παρέμβει θεραπευτικά στο πρόβλημα της κατάκρισης και της έλλειψης αγάπης ακόμη και μέσα στους κόλπους της Εκκλησίας. Όλα αυτά μάλιστα χρειάζεται να τα επιτύχει με διάκριση, σεβόμενος την ελευθερία των ανθρώπων. Τέλος, ο εισηγητής ευχήθηκε μαζί με τον άγιο Γρηγόριο, ο Θεός να καθοδηγεί όλους τους ποιμένες στην εκπλήρωση της υψίστης διακονίας τους.
Μετά το πέρας της εισηγήσεως ακολούθησε συζήτηση με το ακροατήριο, στην οποία μετείχαν ο Σεβ. Μητροπολίτης Εδέσσης, κ. Ιωήλ και ο Θεοφιλέστατος Επίσκοπος Αλμωπίας κ. Στέφανος. Η Σύναξη ολοκληρώθηκε με ενημέρωση για διοικητικά θέματα και τις πατρικές ευχές του Σεβασμιωτάτου για το Άγιο Δωδεκαήμερο.
.jpg)
.jpg)
.jpg)