Στο κήρυγμά του ο Σεβασμιώτατος ερμήνευσε τον αποστολικό λόγο «Ὁ λόγος ὁ τοῦ Σταυροῦ τοῖς μέν ἀπολλυμένοις μωρία ἐστί, τοῖς δέ σωζομένοις ἡμῖν δύναμις Θεοῦ ἐστι» (Α΄ Κορ. 1,18). Υπογράμμισε το γεγονός ότι, για όσους δεν πιστεύουν (όπως οι ειδωλολάτρες παλαιότερα), ο Σταυρικός Θάνατος του Χριστού αποτελεί αντικείμενο χλευασμού και απαξίωσης. Για την Εκκλησία όμως, για όσους πιστεύουν και σώζονται, αποτελεί δύναμη Θεού. Ο Σταυρός στηρίζει τον πνευματικό αγώνα όσων πιστεύουν, αναγκάζει όμως παράλληλα τους ανθρώπους να τοποθετούνται, να δείχνουν αν είναι εχθροί Του ή φίλοι Του. Πολλές φορές ο Χριστός παρουσίασε την δύναμή Του μέσα από τα θαύματα που επιτελούσε, ώστε να συγκρατήσει την συνείδηση των ανθρώπων. Στήριζε επίσης το κήρυγμα των αγίων Αποστόλων για τον Σταυρό, όχι μέσω της ανθρώπινης λογικής, αλλά μέσω των θαυμάτων που επιτελούσε δι᾿ αυτών. Με την Ανάστασή Του μάλιστα έδωσε πλέον θετικό νόημα στην φράση Εσταυρωμένος.
Πόσο όμως συνδέονται οι άνθρωποι με τον Τίμιο Σταυρό; Ο απόστολος Παύλος θεωρούσε ως μέγιστο καύχημά του τον Σταυρό του Κυρίου. Πολλοί όμως σήμερα βλέπουν τον Σταυρό, όπως και το πρόσωπο του Χριστού συναισθηματικά. Αλλά υπάρχουν και άλλοι που βλέπουν τον Εσταυρωμένο και ενισχύονται στον πνευματικό τους αγώνα, στην νηστεία, στην ελεημοσύνη, στην ιεραποστολική προσφορά, στην ασκητική προσευχή, στην καρτερία στις αδικίες. «Δεν πρέπει να βλέπουμε τον Χριστό απλώς συναισθηματικά», τόνισε ο Σεβασμιώτατος, «αλλά να τον βλέπουμε σαν τον Θεάνθρωπον Ιησούν Χριστόν, ο οποίος άπλωσε τα χέρια Του στον Σταυρό για να μας γλιτώσει από την αμαρτία... Εάν βλέπουμε τον Χριστό σαν τον Εσταυρωμένο Λυτρωτή μας, θα απευθυνόμεθα σε αυτόν... για να αντιμετωπίσουμε τα προβλήματα της ζωής μας.» Και κατέληξε: «Στους πειρασμούς μας τους μεγάλους αλλά και στην ειρηνική περίοδο να ατενίζουμε το πρόσωπο του Εσταυρωμένου και να παίρνουμε θάρρος. Αυτού η χάρις και το άπειρον έλεος ας είναι πάντοτε μαζί μας.»
