Ο ομιλητής τόνισε ότι χαρακτηριστικά του ιερατικού ήθους είναι ο σεβασμός της ελευθερίας του συνανθρώπου με επίκεντρο το κήρυγμα και την προσευχή γι᾿ αυτόν όπως και η προσέγγιση των άλλων όχι με εξουσιαστικό πνεύμα ή πνεύμα υπεροχής, αλλά με συστολή. Οι φορείς του πραγματικού ιερατικού ήθους θέτουν τις πνευματικές εμπειρίες τους στην κρίση της Εκκλησίας και δεν επικαλούνται οράματα δικά τους ή άλλων συγχρόνων τους «ευλαβών» προκειμένου να επιβάλλουν τις θέσεις τους. Φροντίζουν να οικοδομούν με υπευθυνότητα την Εκκλησιαστική ενότητα και όχι να την αποδομούν, όπως παρατηρήθηκε π.χ. στην περίπτωση των αντιδράσεων για την ώρα εορτασμού του Πάσχα. Δεν δημιουργούν σχίσματα στην Εκκλησία, πράγμα ασυγχώρητο κατά τον ιερό Χρυσόστομο και την Ιερά Παράδοση. Δεν προσπαθούν να κάνουν τους στρατηγούς, ενώ είναι στρατιώτες, αγνοώντας για παράδειγμα αποφάσεις της Ιεράς Συνόδου και εγκυκλίους του τοπικού Επισκόπου κατά το δοκούν.
Τόνισε μάλιστα ότι οι συνθήκες που διαμορφώθηκαν με τις διάφορες φάσεις της πανδημίας του κορωνοϊού λειτούργησαν ως μεγεθυντικός φακός ως προς το ιερατικό ήθος με ορατό αντίκτυπο τον κλονισμό της ενότητος και της αγάπης στους κόλπους της Εκκλησίας. Κατέληξε δε τονίζοντας, ότι δεν μπορούμε να έχουμε τον Θεό Πατέρα, αν δεν έχουμε την Εκκλησία μητέρα, στο πνεύμα του υγιούς ιερατικού - Εκκλησιαστικού ήθους. Για το αληθινό ιερατικό ήθος δεν υπάρχουν αδιέξοδα.
Ακολούθησε συζήτηση με το ακροατήριο στην οποία μετείχε και ο Σεβ. Μητροπολίτης Εδέσσης κ. Ιωήλ.
