Ὁ Σεβασμιώτατος προσκύνησε τὸν Ἱ. Ναὸ τοῦ Ἁγίου Ἱλαρίωνος
καὶ ἐπισκέφθηκε τὸν ὑπὸ ἀνέγερσιν Καθολικὸ τῆς Μονῆς, τὸ ὁποῖο ἀκολουθεῖ ἀρχιτεκτονικὰ τὸν σχεδιασμὸ τῶν καθολικῶν τοῦ Ἁγίου Ὄρους.
Κατὰ τὴ συνάντησή του μὲ τὸν πνευματικὸ τῆς Ἱερᾶς Μονῆς ἱερομ. Παΐσιο ἡ συζήτηση περιστράφηκε γύρω ἀπὸ τὸ πρόσωπο τοῦ μακαριστοῦ γέροντος Παϊσίου τοῦ Ἁγιορείτου, πνευματικοῦ πατρός του. Ὁ π. Παΐσιος ἀπαντώντας σὲ ἐρωτήματα ποὺ τοῦ ἔθεσαν οἱ ἀρχιερεῖς τόνισε μεταξὺ ἄλλων, ὅτι ὁ γέροντας διακρινόταν γιὰ τὸ Ἐκκλησιαστικό του φρόνημα καὶ ἔδειχνε μεγάλο σεβασμὸ στοὺς ἐπισκόπους τῆς Ἐκκλησίας (χωρὶς αὐτὸ νὰ σημαίνει ὅτι συμφωνοῦσε πάντοτε μὲ ὅλους καὶ γιὰ ὅλα τὰ ζητήματα).
Εἶναι χαρακτηριστικὸ μάλιστα τὸ γεγονὸς ὅτι γιὰ τὸ ἐπίκαιρο ζήτημα τῶν ταυτοτήτων, ἐνῶ ὁ ἴδιος εἶχε ἐκφράσει τὴ γνώμη του γραπτῶς, διευκρίνιζε ὅτι, ἂν ἡ Ἐκκλησία ἀποφάσιζε διαφορετικὰ γιὰ τὸ θέμα αὐτό, δηλαδὴ ἂν ἀποφάσιζε νὰ δεχθεῖ τὶς ταυτότητες, θὰ ἀκολουθοῦσε τὴν ἀπόφαση τῆς Ἐκκλησίας σημειώνοντας ὅτι ἔτσι πρέπει νὰ κάνουν ὅλοι οἱ πιστοί. Διευκρίνιζε ὅμως ὅτι ταυτότητα μπορεῖ νὰ πάρει κάποιος χριστιανός, ἐφόσον τὸ ἀποφασίσει ἡ Ἐκκλησία, «ἐπ᾿ οὐδενὶ» ὅμως τὸ σφράγισμα, τὸ ὁποῖο εἶναι κάτι πολὺ διαφορετικό. Σὲ αὐτὸ ἦταν κατηγορηματικός.
