ΠΑΣΧΑΛΙΝΗ ΕΓΚΥΚΛΙΟΣ 2012

Πρὸς τὸν εὐσεβῆ Κλῆ­ρο καὶ τὸν εὐ­λα­βῆ

λα­ὸ τῆς καθ᾿ ἡ­μᾶς Ἱ­ε­ρᾶς Μη­τρο­πό­λε­ως

Ἀδελφοὶ καὶ Πατέρες, Χριστὸς Ἀνέστη!

«ΑΝΑΣΤΑΣΕΩΣ ΗΜΕΡΑ
ΛΑΜΠΡΥΝΘΩΜΕΝ ΛΑΟΙ »

Τὸ γεγονὸς τῆς Ἀναστάσεως εἶναι τὸ μεγαλύτερο συμβὰν σ' ὅλους τοὺς αἰῶνες. Ἦλθε ἡ ζωὴ στὸν κόσμο καὶ καταλύθηκε τοῦ θανάτου τὸ κράτος. Ξαναγεννήθηκε τὸ ἀνθρώπινο γένος, ἄλλος βίος ὁριοθετήθηκε, ἄλλο εἶδος ζωῆς παρουσιάσθηκε, πραγματοποιήθηκε ἡ μεταστοιχείωση  τῆς φύσεώς μας, τονίζει ὁ ἅγιος Γρηγόριος ὁ Νύσσης. Ὁ Χριστὸς ἔγινε «πρωτότοκος ἐν πολλοῖς ἀδελφοῖς» (Ρωμ. 8,29) πρωτότοκος ἐκ τῶν νεκρῶν.

 Ὁ Σταυρὸς εἶναι πολυδύναμη δύναμη. Εἶναι βέλος ἀόρατο ποὺ ἔπληξε τὸν πολυμήχανο ἐχθρὸ τοῦ ἀνθρώπου, δηλ. τὸ διάβολο. Εἶναι φάρμακο ἄϋλο, πληγὴ λυσίποινη, ἐπονείδιστη δόξα. Ὅπως ὁ ἀρχαῖος ἀντίδικος τοῦ ἀνθρώπου κινήθηκε ἐναντίον μας ἀπὸ φθόνο καὶ μῖσος, ἔτσι καὶ ὁ ἀρχηγὸς τῆς ζωῆς, δηλ. ὁ Χριστός, ἀπὸ ὑπερβολικὴ ἀγαθότητα γιὰ μᾶς ἔγινε ἄνθρωπος καὶ ἀνέβηκε πάνω στὸ Σταυρὸ καὶ  μὲ τὴν Ἀνάστασή Του μᾶς χάρισε τὴ ζωή. Ὁ Χριστὸς ἔγινε ἡ ζύμη ποὺ ζυμώθηκε ὅλο τὸ ἀνθρώπινο φύραμα (Α΄ Κορ. 5,6).

 Ἐὰν ψάξει κάποιος στὴν Παλαιὰ Διαθήκη, δὲν θὰ βρεῖ ἕνα χαρούμενο μήνυμα τοῦ Θεοῦ πρὸς τοὺς ἀνθρώπους. Οἱ ἄνθρωποι, ἐπειδὴ ἦταν σκληροκάρδιοι, δεχόντουσαν μηνύματα ἀπὸ τὸ Θεό, ποὺ εἶχαν μέσα τους τὴν ἀπειλὴ καὶ τὸ φόβο. Ὁ Θεὸς προκειμένου νὰ συγκρατήσει τὸ ἀνθρώπινο γένος ἀπὸ τὴν ἁμαρτία, ἀπειλοῦσε τοὺς ἀνθρώπους μὲ βαρύτατες τιμωρίες. Τὸ πιὸ χαρούμενο μήνυμα εἶναι τὸ μήνυμα τῆς Ἀναστάσεως τοῦ Χριστοῦ· «Ἰησοῦν ζητεῖτε τὸν Ναζαρηνὸν τὸν Ἐσταυρωμένον· ἠγέρθη, οὐκ ἔστιν ὧδε· ἴδε ὁ τόπος ὅπου ἔθηκαν αὐτόν» (Μάρκ. 16,6). Ἐδῶ ἂς κάνουμε μιὰ παρατήρηση. Πρὶν ἀπὸ τὴν Ἀνάσταση τοῦ Χριστοῦ ἡ λέξη ἐσταυρωμένος ἦταν ἐπονείδιστη. Σήμαινε τὸν κακοῦργο, τὸν ἀπατεῶνα, τὸν στασιαστὴ καὶ τὸν ἀκατάστατο ἄνθρωπο. Τώρα, μετὰ τὴν Ἀνάσταση τοῦ Κυρίου μας, ἡ λέξη ἐσταυρωμένος εἶναι τίτλος τιμῆς γι' Αὐτόν. Πάντοτε ἡ λέξη ἐσταυρωμένος θὰ συνοδεύει τὸ ὄνομα τοῦ Κυρίου Ἰησοῦ.

Ὅλα μέσα στὴν Ἐκκλησία κατὰ τὴ νύκτα τῆς Ἀναστάσεως μᾶς ὑπενθυμίζουν τὴ μεταβολὴ ποὺ ἔχει ἐπέλθει στὰ ἀνθρώπινα ἀπὸ τὴν ἔγερση τοῦ Χριστοῦ. Τὰ τροπάρια, ὁ διάκοσμος, ἀκόμη καὶ τὰ κηρία, εἶναι σύμβολα τῆς χαρᾶς τῆς Ἀναστάσεως. Ὁ ἅγιος Γρηγόριος ὁ θεολόγος λέγει πὼς τὰ κηρία εἶναι σύμβολα τοῦ μεγάλου φωτός, «τοῦ μεγάλου φωτὸς ἀντίτυπα», δηλ. τῆς Ἀναστάσεως τοῦ Χριστοῦ. Ἡ νύκτα τῆς Ἀναστάσεως εἶναι ἡ ἱερὰ νύκτα ποὺ φύγαμε ἀπὸ τὴν Αἴγυπτο τῆς ἁμαρτίας καὶ πορευθήκαμε στὴ γῆ τῆς Ἐπαγγελίας. Ἐξαφανίσθηκε κάθε ὀδύνη καὶ στεναγμός. Τὰ παλαιὰ ἐξαφανίσθηκαν, ὅλα ἔγιναν καινούργια· «τὰ ἀρχαῖα παρῆλθεν, ἰδοὺ γέγονεν τὰ πάντα καινά» (Β΄ Κορ. 5,17).

Αὐτὴν τὴν καινούργια ζωὴ τὴ νοιώθει κάποιος μέσα στὴν Ἐκκλησία. Βλέπει πὼς μὲ τὴ χάρη τοῦ Θεοῦ μπορεῖ νὰ ὑπερβεῖ τὸν ἑαυτό του καὶ νὰ γίνει ἄνθρωπος πνευματικός. Γίνεται μεταστοιχείωση τῆς πνευματικῆς ζωῆς τοῦ ἀνθρώπου. Ὁ ἄσωτος μπορεῖ νὰ γίνει σώφρονας, ὁ ὑπερήφανος ταπεινός, ὁ ἄδικος δίκαιος, ὁ ἐγωϊστὴς κοινωνικός, ὁ φιλοχρήματος ἐλεήμονας. Μποροῦμε τώρα νὰ ἀγωνιζόμαστε μὲ ἐλπίδα, μὲ τὴν προσδοκία τῆς Βασιλείας τῶν Οὐρανῶν, μὲ ἀγάπη ἀνιδιοτελῆ πρὸς τὸν πλησίον. Ἡ Ἀνάσταση τοῦ Χριστοῦ μᾶς ἔφερε μιὰ πραγματικὴ ἀλλαγή.

Σήμερα ὁ κόσμος καὶ ἡ πατρίδα μας περνάει μιὰ κρίση ἀξιῶν, ἀλλὰ καὶ κρίση στὰ οἰκονομικὰ καὶ στὰ δημόσια πράγματα. Σήμερα πληθύνονται οἱ φωνὲς ποὺ μᾶς λέγουν πὼς ἡ ἁμαρτία εἶναι ἡ αἰτία τῆς κρίσεως, οἱ ἄνθρωποι δυσκολεύονται νὰ ἀντιμετωπίσουν τὰ οἰκονομικά τους προβλήματα, αὐξήθηκε τὸ ἄγχος, ἡ νευρικότητα καὶ ἡ ἀπελπισία, οἱ  αὐτοκτονίες εἶναι ὅλο καὶ πιὸ συχνές, οἱ νέοι ἄνθρωποι ἀδυνατοῦν νὰ ἐκπληρώσουν τοὺς σκοποὺς τῆς ζωῆς τους, πληθύνονται οἱ ἄνεργοι καὶ πολλοὶ χάνουν ἐξ αἰτίας τῶν χρεῶν τους τὰ σπίτια καὶ τὶς περιουσίες τους, σχεδὸν σὲ ὅλους ἐπικρατεῖ ἡ μοιρολατρεία. Γι' αὐτὸ σήμερα τὸ γεγονὸς

τῆς Ἀναστάσεως τοῦ Κυρίου εἶναι τὸ πιὸ ἐλπιδοφόρο πάνω στὴ γῆ.

 Καλούμεθα νὰ ξεπεράσουμε τὸν ἀτομικισμό μας καὶ τὴν ἰδιοτέλεια ποὺ χαρακτηρίζει τὴ ζωή μας καὶ νὰ στραφοῦμε πρὸς τὸν Θεὸ καὶ νὰ  ζητήσουμε συγχώρηση γιὰ τὰ σφάλματά μας καὶ τὶς παραλείψεις μας. Ὅλοι μας φταῖμε ἀπέναντι στὸ Θεὸ σὲ πολλά πράγματα. Ἐπίσης νὰ στρέψουμε τὸ ἐνδιαφέρον μας καὶ πρὸς τὸν πλησίον μας καὶ νὰ ἔλθουμε ἀρωγοὶ στὶς ἀνάγκες του. Ὁ Χριστὸς σταυρώθηκε καὶ ἀναστήθηκε γιὰ ὅλο τὸν κόσμο. Τὸ γεγονὸς τῆς Ἀναστάσεως τοῦ Χριστοῦ δὲν εἶναι γεγονὸς ποὺ ἀφορᾶ λίγους ἀνθρώπους, ἀλλὰ τὴν ἀνθρωπότητα ὅλη. Εἶναι δυνατὸν ἄλλοι νὰ καλοπερνᾶνε καὶ ἄλλοι νὰ πεινοῦν; Ἄλλοι νὰ ἀποθηκεύουν καὶ ἄλλοι κυριολεκτικὰ νὰ πένονται καὶ νὰ δυστυχοῦν;  Ἄλλοι νὰ ἐκμεταλλεύονται τὸν διπλανό τους κι ἄλλοι νὰ πετιοῦνται κυριολεκτικὰ στὸ δρόμο; Δὲν μπορεῖς νὰ λὲς πὼς εἶσαι χριστιανὸς καὶ νὰ ἀγνοεῖς τὸν πλησίον σου. Ὅλοι νὰ βοηθήσουμε ὁ ἕνας τὸν ἄλλο γιὰ νὰ περάσει ἡ φοβερὴ κρίση τοῦ καιροῦ μας. Ὁ Χριστὸς ἀναστήθηκε γιὰ ὅλους μας.

 Ὡς Ἐπίσκοπος τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως Ἐδέσσης, Πέλλης καὶ Ἀλμωπίας εὔχομαι σὲ ὅλους, κλῆρο καὶ λαό, ἄρχοντες καὶ ἀρχόμενους, πτωχοὺς καὶ πλουσίους, μορφωμένους καὶ ταπεινούς, νέους καὶ ἠλικιωμένους ἡ Ἀνάσταση τοῦ Χριστοῦ νὰ νοηματοδοτεῖ τὴ ζωή μας καὶ νὰ μᾶς χαρίζει ἀγάπη καὶ φιλάνθρωπα αἰσθήματα γιὰ ὅλους. 

Ἀδελφοὶ καὶ Πατέρες μου,

Χρι­στὸς Ἀ­νέ­στη! Ἀληθῶς Ἀνέστη!

Χαίρετε καὶ ὑγιαίνετε!

Πά­σχα 2012

Πρὸς Θεὸν εὐχέτης,

Ὁ Μη­τρο­πο­λί­της

† Ὁ Ἐ­δέσ­σης, Πέλ­λης καὶ Ἀλ­μω­πί­ας Ι­Ω­ΗΛ