(Σε πολυτονικό)
Αδελφοί συλλειτουργοί και τέκνα ευσεβή και φιλόθεα της Εκκλησίας,
Χριστός Ανέστη!
Η αναγγελία της Αναστάσεως υπό των Μυροφόρων προς τους Μαθητάς του Χριστού εθεωρήθη υπό αυτών παραλήρημα. Και όμως η είδησις, η εκληφθείσα ως παραλήρημα, εβεβαιώθη ως Α λ ή θ ε ι α. Ο αναστημένος Ιησούς ενεφανίσθη εις τους Μαθητάς Του επανειλημμένως.
Εις την εποχήν μας το κήρυγμα της Αναστάσεως ακούεται και πάλιν ως παραλήρημα δια τους ορθολογιστάς. Εν τούτοις, οι πιστοί όχι μόνον πιστεύομεν, αλλά και βιούμεν την Ανάστασιν ως γ ε-
γ ο ν ό ς αληθέστατον.
Την μαρτυρίαν μας επισφραγίζομεν, εάν χρειασθή, δια της θυσίας της ζωής μας, διότι εν Χριστώ Αναστάντι υπερβαίνομεν τον θάνατον και απαλλασσόμεθα από τον φόβον αυτού. Το στόμα μας είναι πλήρες χαράς εν τω λέγειν Α ν έ σ τ η ο Κ ύ ρ ι ο ς. Οι Άγιοί μας, κατά κόσμον νεκροί, ζουν μεταξύ μας, απαντούν εις τα αιτήματά μας.
Ο μεταθανάτιος κόσμος είναι αληθέστερος του προθανατίου. Ο Χριστός ανέστη και ζη μεταξύ ημών. Υπεσχέθη ότι θα είναι μαζί μας έως της συντελείας του αιώνος. Και πράγματι είναι. Φίλος και αδελφός και θεραπευτής και χορηγός παντός αγαθού.
Ευλογητός ο Θεός, ο Αναστάς εκ των νεκρών και χαριζόμενος εις πάντας ζωήν την αιώνιον. Που σου θάνατε το νίκος; Ανέστη ο Χριστός, "και τον πάλαι άμετρα καυχώμενον, ως γελοίον παιζόμενον έδειξε" (πρβλ. Κανών Σταυροαναστάσιμος Δ΄ ήχου, Θ΄ Ωδή, ποίημα Ιωάννου Δαμασκηνού). Τα πάντα πεπλήρωται Φωτός και αι καρδίαι μας χαράς ανυπερβλήτου.
Και όχι μόνον χαράς, αλλά και δ υ ν ά μ ε ω ς. Ο πιστεύων εις την Ανάστασιν δεν φοβείται τον θάνατον· και ο μη φοβούμενος τον θάνατον είναι ψυχικώς άκαμπτος και αλύγιστος, διότι ο,τι δια τους πολλούς και απίστους είναι η φοβερωτέρα απειλή, δια τον πιστόν χριστιανόν είναι μικράς σημασίας γεγονός, διότι είναι η ε ί σ ο δ ο ς εις την ζωήν.
Ο πιστός χριστιανός ζη την ανάστασιν και προ του φυσικού θανάτου του.
Η συνέπεια του βιώματος της Αναστάσεως είναι η μ ε τ α β ο λ ή του κόσμου. Ενθουσιάζει την ψυχήν. Και η ενθουσιώδης ψυχή ελκύει εις τον δρόμον της τας άλλας ψυχάς, αι οποίαι συγκινούνται από τα αληθινά βιώματα της χαράς της αθανασίας. Η Ανάστασις του Χριστού και η ιδική μας ανάστασις δεν είναι μία θεωρητική αλήθεια.
Είναι δ ό γ μ α της πίστεώς μας. Είναι μία χειροπιαστή πραγματικότης. Είναι η δύναμις η νικήσασα τον κόσμον, παρά τους εναντίον της σκληροτάτους διωγμούς. "Αύτη εστίν η νίκη η νικήσασα τον κόσμον, η πίστις ημών" (Α΄ Ιωάν. ε , 4) εις την Ανάστασιν. Διά της Αναστάσεως ο άνθρωπος γίνεται κατά χάριν Θεός. Διά της νίκης του αναστασίμου φωτός επί των ακαθάρτων παθών, ενιδρύεται εις την ψυχήν μας έρως θείος και αγάπη τις ξένη, τον ανθρώπινον όρον υπερβαίνουσα.
Χριστός Ανέστη, λοιπόν! Αι καρδίαι μας είναι πλημμυρισμέναι από το Αναστάσιμον φως και την αναστάσιμον χαράν. Προσερχόμεθα με γνησιότητα και απλότητα εις τον Αναστάντα Χριστόν. Διότι, ως λέγει ο Προφητάναξ Δαυΐδ, ο επόπτης των καρδιών μας άνωθεν Θεός "καρδίαν συντετριμμένην και τεταπεινωμένην ουκ εξουδενώσει" (Ψαλμ. Ν ,19).
Η Ανάστασις είναι η δύναμίς μας, η ελπίς μας, η χαρά μας, το αγαλλίαμά μας. Δια της Αναστάσεως υπερβαίνομεν τον πόνον και την θλίψιν δι' όλα τα κακά της φυσικής επιγείου ζωής. Η Ανάστασις είναι η απάντησις του Θεού εις την απορίαν του πληγωμένου από τα δεινά του κόσμου ανθρώπου.
Εις τας δυσκολίας και τα παθήματα, τα οποία διέρχεται σήμερον ο κόσμος, ημείς δεν αποκάμνομεν. Η επί το αυτό σύναξις των φοβισμένων Μαθητών του Κυρίου εις το Υπερώον της Σιών μας ενδυναμώνει. Δεν φοβούμεθα, διότι αγαπώμεν τους πάντας, όπως ηγάπησεν ημάς Εκείνος και την ψυχήν Αυτού έθηκεν υπέρ ημών. Θεανδρικώς ο Αναστάς Κύριος αοράτως μας συνοδεύει. Αρκεί να έχωμεν, -και έχομεν- α γ ά π η ν. Και με την αγάπην επιγινώσκομεν του Μυστηρίου την δύναμιν. Του Μυστηρίου!
Και αν άλλοι διστάζουν ανθρωπίνως και "δράγματα στοιβάζουν πράξεων τας θημωνίας" (πρβλ. Στιχηρά Εσπερινού Κυριακής Ασώτου), ημείς καυχώμεθα. Και εάν ημείς δεν "απολικμίζωμεν φιλευσπλαγχνία το άχυρον των έργων της αδικίας και τα πάθη μας και δεν καταστρώνωμεν άλωνα μετανοίας", ο Αναστάς Χριστός είναι Αγάπη και διαλύει το κάθε είδους σκότος και τον φ ο β ο ν γύρω μας και εισέρχεται εντός ημών και εις τον κ ό σ μ ο ν, των θυρών των καρδιών μας πολλάκις κεκλεισμένων.
Και "μένει μεθ ἡμῶν" μονίμως δια του σ τ α υ ρ ο ύ της α γ ά π η ς. Το κάλεσμά Του είναι η ε ι-
ρ ή ν η. Την Εαυτού ειρήνην χαρίζει εις ημάς.
Οι ισχυροί του κόσμου τούτου επαγγέλλονται και υπόσχονται ειρήνην, μηδέποτε εμπειρικώς πραγματοποιουμένην. Η δύναμις της Θείας Αγάπης και Ειρήνης και Σοφίας μένει έξω από κάθε ανθρώπινον πανικόν.
Δεν ευρίσκεται εις το περιθώριον της πραγματικότητος ούτε εις την περιφέρειαν κάποιων ατομικών δοξασιών. Είναι η καρδία και το κέντρον των γεγονότων. Είναι η κ α ρ δ ί α της ανθρωπότητος. Είναι το κ έ ν τ ρ ο ν της ζωής. Είναι η κυριεύουσα ζώντων και νεκρών. Είναι η Α λ ή θ ε ι α.
Η αδιαφιλονίκητος υπεροχή της Δ υ ν ά μ ε ω ς κρατεί αοράτως τα η ν ί α και κατευθύνει τα π ά ν-
τ α, καθ' ην ώραν πολλοί επώνυμοι κατ᾿ άνθρωπον "σκότος εις τας φρένας έχουν".
Την περίοδον της σημερινής γενικής α π ο σ υ ν θ έ σ ε ω ς παγκοσμίως, η ελπίς πάντων των περάτων της γης, η Σοφία του Θεού, είναι η π α ρ ο υ σ ί α της ουρανίας σ υ ν θ έ σ ε ω ς και αρμονίας. Τον καιρόν της κ α τ α ρ ρ ε ύ σ ε ω ς και του προσδοκωμένου θανάτου υπάρχει το γεγονός της Αναστάσεως και η ενίσχυσις της πεποιθήσεως επί τον Κύριον.
Η ειρήνη του θανάτω τον θάνατον δια της κενώσεως Αυτού πατήσαντος και η χαρά της α γ ά π η ς διαχέονται και θεραπεύουν τον στενάζοντα και οδυνώμενον πάντοτε σύγχρονον "ά ν θ ρ ω π ο ν" και την συνωδίνουσαν και συστενάζουσαν μετ' αυτού κτίσιν, την "απολύτρωσιν και την υιοθεσίαν απεκδεχομένους" (πρβλ. Ρωμ. η , 20-23) της "ελευθερίας της δόξης των τέκνων του Θεού".
Αληθώς Ανέστη ο Κύριος, πατέρες και αδελφοί και τέκνα!
Η Ανάστασις είναι η δύναμίς μας, η ελπίς μας, η χαρά μας, το αγαλλίαμά μας. Δια της Αναστάσεως υπερβαίνομεν τον πόνον και την θλίψιν δι' όλα τα κακά της φυσικής επιγείου ζωής. Η Ανάστασις είναι η απάντησις του Θεού εις την απορίαν του πληγωμένου από τα δεινά του κόσμου ανθρώπου.
Εις τας δυσκολίας και τα παθήματα, τα οποία διέρχεται σήμερον ο κόσμος, ημείς δεν αποκάμνομεν. Η επί το αυτό σύναξις των φοβισμένων Μαθητών του Κυρίου εις το Υπερώον της Σιών μας ενδυναμώνει. Δεν φοβούμεθα, διότι αγαπώμεν τους πάντας, όπως ηγάπησεν ημάς Εκείνος και την ψυχήν Αυτού έθηκεν υπέρ ημών. Θεανδρικώς ο Αναστάς Κύριος αοράτως μας συνοδεύει. Αρκεί να έχωμεν, -και έχομεν- α γ ά π η ν. Και με την αγάπην επιγινώσκομεν του Μυστηρίου την δύναμιν. Του Μυστηρίου!
Και αν άλλοι διστάζουν ανθρωπίνως και "δράγματα στοιβάζουν πράξεων τας θημωνίας" (πρβλ. Στιχηρά Εσπερινού Κυριακής Ασώτου), ημείς καυχώμεθα. Και εάν ημείς δεν "απολικμίζωμεν φιλευσπλαγχνία το άχυρον των έργων της αδικίας και τα πάθη μας και δεν καταστρώνωμεν άλωνα μετανοίας", ο Αναστάς Χριστός είναι Αγάπη και διαλύει το κάθε είδους σκότος και τον φ ο β ο ν γύρω μας και εισέρχεται εντός ημών και εις τον κ ό σ μ ο ν, των θυρών των καρδιών μας πολλάκις κεκλεισμένων.
Και "μένει μεθ ἡμῶν" μονίμως δια του σ τ α υ ρ ο ύ της α γ ά π η ς. Το κάλεσμά Του είναι η ε ι-
ρ ή ν η. Την Εαυτού ειρήνην χαρίζει εις ημάς.
Οι ισχυροί του κόσμου τούτου επαγγέλλονται και υπόσχονται ειρήνην, μηδέποτε εμπειρικώς πραγματοποιουμένην. Η δύναμις της Θείας Αγάπης και Ειρήνης και Σοφίας μένει έξω από κάθε ανθρώπινον πανικόν.
Δεν ευρίσκεται εις το περιθώριον της πραγματικότητος ούτε εις την περιφέρειαν κάποιων ατομικών δοξασιών. Είναι η καρδία και το κέντρον των γεγονότων. Είναι η κ α ρ δ ί α της ανθρωπότητος. Είναι το κ έ ν τ ρ ο ν της ζωής. Είναι η κυριεύουσα ζώντων και νεκρών. Είναι η Α λ ή θ ε ι α.
Η αδιαφιλονίκητος υπεροχή της Δ υ ν ά μ ε ω ς κρατεί αοράτως τα η ν ί α και κατευθύνει τα π ά ν-
τ α, καθ' ην ώραν πολλοί επώνυμοι κατ᾿ άνθρωπον "σκότος εις τας φρένας έχουν".
Την περίοδον της σημερινής γενικής α π ο σ υ ν θ έ σ ε ω ς παγκοσμίως, η ελπίς πάντων των περάτων της γης, η Σοφία του Θεού, είναι η π α ρ ο υ σ ί α της ουρανίας σ υ ν θ έ σ ε ω ς και αρμονίας. Τον καιρόν της κ α τ α ρ ρ ε ύ σ ε ω ς και του προσδοκωμένου θανάτου υπάρχει το γεγονός της Αναστάσεως και η ενίσχυσις της πεποιθήσεως επί τον Κύριον.
Η ειρήνη του θανάτω τον θάνατον δια της κενώσεως Αυτού πατήσαντος και η χαρά της α γ ά π η ς διαχέονται και θεραπεύουν τον στενάζοντα και οδυνώμενον πάντοτε σύγχρονον "ά ν θ ρ ω π ο ν" και την συνωδίνουσαν και συστενάζουσαν μετ' αυτού κτίσιν, την "απολύτρωσιν και την υιοθεσίαν απεκδεχομένους" (πρβλ. Ρωμ. η , 20-23) της "ελευθερίας της δόξης των τέκνων του Θεού".
Αληθώς Ανέστη ο Κύριος, πατέρες και αδελφοί και τέκνα!
Άγιον Πάσχα 2013
† Ο Κωνσταντινουπόλεως
διάπυρος προς Χριστόν Αναστάντα
ευχέτης πάντων υμών
