.jpg)
Αδελφοί και Πατέρες, Χριστός Ανέστη!
«ΙΔΟΥ ΓΑΡ ΗΛΘΕ ΔΙΑ ΤΟΥ ΣΤΑΥΡΟΥ ΧΑΡΑ ΕΝ ΟΛΩ ΤΩ ΚΟΣΜΩ»
Κανείς ποτέ δε συμφιλιώθηκε με το Θεό χωρίς τη δύναμη του
Σταυρού. Πως ήταν δυνατό να ανανεωθεί κάποιος και να συμφιλιωθεί με το Θεό «εν πνεύματι», χωρίς προηγουμένως να καταργηθεί η αμαρτία και η σαρκική ζωή Αυτό είναι να σηκώσουμε το Σταυρό του Κυρίου, να καταργήσουμε με τη δύναμή του την αμαρτία. Γι αυτό και κάποιος από τους θεοφόρους Πατέρες, όταν ρωτήθηκε εάν πιστεύει σε έναν Εσταυρωμένο, απάντησε πως πιστεύει σ᾿ Αυτόν που σταύρωσε την αμαρτία (Γρηγ. Παλαμάς).
Σταυρός κατά τη γνώμη του αποστ. Παύλου είναι να σταυρώσει κάποιος το σαρκικό του φρόνημα μαζί με τα πάθη του και τις επιθυμίες· «οι δε του Ιησού Χριστού την σάρκα εσταύρωσαν συν τοις παθήμασι και ταις επιθυμίαις» (Γαλ. ε´ 24). Αυτό σημαίνει να σταυρώσουμε τη σάρκα μας και τις επιθυμίες μας, να γίνει ανενέργητος ο άνθρωπος σε κάθε τι που δεν αρέσει στο Θεο. Ο άγιος Θεόδωρος ο Στουδίτης θα σχολιάσει τα παραπάνω επιγραμματικά· «Σταυρώ Χριστόν ενδεδύμεθα, και τον παλαιόν άνθρωπον αποτιθέμεθα», δηλ. με το Σταυρό του Κυρίου φοράμε το Χριστό και αποτινάζουμε από πάνω μας την αμαρτία. Ο Σταυρός έσχισε το παλαιό χειρόγραφο των χρεών της αμαρτίας μας, το δεσμωτήριο του θανάτου, δηλ. τον άδη, το έκανε άχρηστο, άδειασε τα ταμεία του άδου, εξανέστησε τους νεκρούς, έκανε να χαθεί η κατάρα του Αδάμ και δώρησε στους ανθρώπους τη χαρά. Ανέβηκε πάνω στο Σταυρό ο Κύριος, όχι για να κρίνει τον κόσμο, αλλά για να απαλείψει με το αίμα Του τις πολλές αμαρτίες του ανθρώπου.
Η άλλη πλευρά του Σταυρού είναι η χαρά της Αναστάσεως. Θα ήταν απελπιστικό να τελείωνε το έργο του Χριστού τη Μεγάλη Παρασκευή. Πίσω από το Σταυρό κρυβόταν η Ανάστασή Του. Η Ανάσταση του Χριστού έφερε χαρά στον κόσμο. Έπαυσε η παλαιά κατάρα που έφερνε λύπη στον άνθρωπο, καταργήθηκε η ηγεμονία του Διαβόλου, άνοιξε ο δρόμος για την τελείωση του ανθρώπου, άλλος βίος, άλλη ζωή. Η Ανάσταση του Χριστού έφερε το χάρισμα της υιοθεσίας, την απαρχή της σωτηρίας μας, τη θέωση του ανθρώπου. «Ει Χριστός ουκ εγήγερται, ματαία η πίστις ημών» (Α΄ Κορ. ιε΄ 17), θα πει ο Απόστολος Παύλος.
Ο Χριστός θανατώθηκε επί του Σταυρού. Εάν ο σταυρός ήταν ο κλήρος του Ιησού, δεν μπορεί να είναι διαφορετική η κατάληξη των μαθητών Του, όχι μόνον των δώδεκα, αλλά και όλων των μαθητών Του ανά τον κόσμο που θέλουν να τον ακολουθήσουν. Ο πιστός μαθητής ακολουθεί και μιμείται το διδάσκαλο όχι μόνο στη ζωή, αλλά και στο θάνατο, γράφει ένας θεολόγος ( Ι. Καραβιδόπουλος). Επίσης ο ίδιος ο Χριστός είχε πει πως όποιος δε σηκώσει το Σταυρό Του, δεν μπορεί να ονομάζεται μαθητής Του• «και ος ου λαμβάνει τον σταυρόν αυτού και ακολουθεί οπίσω μου ουκ έστι μου άξιος» (Ματθ. ι´ 38). Επίσης• «ου δύναται είναί μου μαθητής» (Λουκ. ιδ´ 27). Δεν είναι σωστό να αποφεύγουμε το Σταυρό του Χριστού. Μόνον ο διάβολος δεν είχε επιθυμία να σταυρωθεί ο Χριστός, γιατί φοβόταν πως θα καταργηθεί η δύναμή του. Είναι σημείο γνησιότητας του μαθητή προς το διδάσκαλο η άρση του Σταυρού. Η μη αποδοχή του Σταυρού ερμηνεύεται σαν αντίσταση απέναντι στο Θεο. Άλλωστε ο Σταυρός είναι το προστάδιο μιας θείας ζωής. « Ιδού γαρ ήλθε δια του Σταυρού χαρά εν όλω τω κόσμω», λέγει μια προσευχή της Εκκλησίας μας. Ο Χριστός είναι το πρότυπο που ακολουθούμε όλοι μας. Είναι ο «υπογραμμός» που λέει ο Πέτρος (Α´ Πέτρ. β 21), για να βαδίσουμε στα ίχνη Του. Είναι απαράδεκτο να θέλουμε μόνο το γεγονός της Αναστάσεως χωρίς την άρση του Σταυρού. Η αιτία της χαράς της Αναστάσεως είναι ο Σταυρικός θάνατος του Κυρίου μας.
Οι θεοφόροι Πατέρες τονίζουν πως χάριν των ζωοπαρόχων εντολών του Κυρίου οφείλουμε «καιρού καλούντος», όταν παραστεί ανάγκη, να δώσουμε ακόμη και την ζωή μας. Εκείνος που προσηλώνεται στην φιλοκτημοσύνη, στην πορνεία, στη φιλαυτία, στο θέλημά του το αμαρτωλό, δύσκολα αποδέχεται το σταυρό του Κυρίου και τη φιλότιμη προσπάθεια που πρέπει να κάνει για να νικήσει τα πάθη του. Η άρση του Σταυρού του Κυρίου υπενθυμίζει στο Χριστιανό το διαρκή και μέχρις αίματος αγώνα του για να γίνει όντως άνθρωπος, απαλλαγμένος από πάθη και ελαττώματα, χαριτωμένος και δημιουργικός. Του υπενθυμίζει ο Σταυρός του Κυρίου την αγάπη που έδειξε ο Κύριος για το ανθρώπινο γένος και ότι αυτό γεννά και σ αυτόν υποχρεώσεις απέναντι στο Θεό. Η έκφραση της αγάπης απέναντι στο συνάνθρωπό του και απέναντι στο Θεό, πολύ δε περισσότερο η βίωση αυτής της αγάπης, είναι το νόημα της ζωής μας.
Στη ζωή μας όλοι οι άνθρωποι περνάμε δυσκολίες και αντιμετωπίζουμε πειρασμούς. Η πνευματική και οικονομική κρίση των καιρών μας είναι ένας βαρύς Σταυρός για τον άνθρωπο. Δεν πρέπει να απελπιζόμαστε. Θα έλθει και η χαρά της Αναστάσεως. Ας μην εγκαταλείψουμε τον εαυτό μας στις διάφορες περιστάσεις, αλλά να δείξουμε αγωνιστικό φρόνημα και ο Θεός δεν θα μας εγκαταλείψει ποτέ. Θα συσταυρωθεί μαζί μας και θα μας χαρίσει τη λύτρωση και τη χαρά της Αναστάσεως.
Ως Επίσκοπος της ευλογημένης Μητροπόλεως Εδέσσης, Πέλλης και Αλμωπίας εύχομαι σε όλους σας, μικρούς, μεγάλους, κλήρο και λαό, επιφανείς και αφανείς, δύναμη να σηκώσουμε ο καθένας το Σταυρό του και να ζήσουμε τη χαρά της Αναστάσεως.
Αδελφοί και Πατέρες μου, Χριστός Ανέστη! Αληθώς Ανέστη!
Χαίρετε και υγιαίνετε!
Προς Θεόν ευχέτης
Ο Μητροπολίτης
† Ο Εδέσσης, Πέλλης και Αλμωπίας ΙΩΗΛ
